Norelay napisał/a:
To źle, że się bronię? O to chodzi - nikt nie chce umierać, więc się broni. :D

Kukus napisał/a:
Nora, zapierasz się rękami i nogami, musisz zrozumieć, że z naszej strony wygląda to podejrzanie. Fakt każdy się broni, ale coś w Twojej obronie sprawia, że stajesz się podejrzaną. Przeczucie jakieś. Nie bierz tego do siebie, nikt nie chce umrzeć, to tylko gra.

Radi napisał/a:
Norelay - 2
Lunaris - 6

Błagam, niech ci co się wstrzymali niech zagłosują na kogoś, bo naprawdę działacie na szkodę nas wszystkich. Jeżeli nie głosujesz na nikogo to POTECJALNIE głosujesz na siebie. Bo wystawiasz się na losówke. Macie jeszcze 3 godziny jak coś.

Z dziennika Dziedzica Hogwartu.
Cicho skradałem się korytarzami Hogwartu.
Po krótkiej wędrówce zobaczyłem swój cel: drzwi toalety. Weszłem do niej. Przed rządem luster stała dziewczyna.
- Cześć, WinxBloom - powiedziałem neutralnym tonem.
- Co ty tu robisz? To łazienka dla dziewczyn - w głosie Slizgonki było zaskoczenie.
Uśmiechnąłem się. Zacząłem myć ręce w umywalce. Dziewczyna wzruszyła ramionami i zajęła się swoimi włosami, czesząc je grzebieniem. Odwróciłem się i gwałtownie złapałem ją za gardło. Uderzałem jej głową o umywalkę, aż przestała oddychać. Wyciągnąłem różdżkę i wyszeptałem zaklęcie, które spowiło moją ofiarę mgłą sprawdzającą tożsamość. Szara mgła... nie była Dziedzicem.
Wyczesałem jej włosy. Były lśniące.
Odnotowano:
Dnia 23 grudnia znaleziono wiadomość w łazience i ciało dziewczyny.
"2 do tyłu i 2 w przód, potem może 1 w tył. Następnie 5 kroków dalej w tańcu tym. 6 kłania się, a potem jeszcze 1 i 1 w tył. Czy zrozumiesz kroki swe?
Poszukiwania Dziedziców trwają."

Z dziennika Dziedzica Hogwartu.
Poruszałem się pod peleryną niewidką, otoczony przez ciszę nocy. Nie byłem pewny, czy spotkam tą, którą zamierzałem. Ale nie, była tu, na dziedzińcu. Siedziała na kamiennej ławce, nieświadoma, że powinna być już w łóżku, że przyszła na nią pora. Kręcą się w kółko, nie potrafią zrozumieć kroków tańca tego.
Rosette rysowała na kartce papieru jakąś postać czarodziejki, właściwie jej szkic. Uniosłem różdżkę i wyszeptałem zaklęcie. Kartka stanęła w płomieniach. Machnięcie i Ślizgonka uniosła się w powietrze. Krzyczała.
- Avada Kedavra! - padła martwa, a zaraz potem jej sylwetkę otoczyła mgła. Szara. Nie była Dziedzicem.
Odnotowano:
24 grudnia znaleziono kolejną ofiarę i wypalone litery w trawie:
"Doceniam każdą pracę, nieważne jaką! Rozwijajcie się, różyczki moje! Niech wasze zdolności błyszczą pełnią na nocnym sklepieniu gwiazd."

Z dziennika Dziedzica Hogwartu.
Stałem cicho w kącie w pokoju wspólnym, słuchając ostatnich wieczornych rozmów. Wszędzie rozbrzmiewał śmiech i czuć było radość pomimo morderstw - w końcu było po uroczystej kolacji, jutro każda osoba zobaczy przed łóżkiem stos prezentów.
Stopniowo rozmowy milkły, aż w końcu mieszkańcy udali się do swoich łóżek w sypialniach. Została tylko jedna dziewczyna.
Seraphina podeszła do olbrzymiej choinki i przyjrzała jej się z uśmiechem. Nie dziwię się - wyglądała pięknie, przyozdobiona tysiącem błyskotek. Uśmiechnąłem się. Lekkim ruchem zdjąłem pelerynę.
- Dać ci ode mnie prezent?
Zaskoczona zamrugała.
- Kim jesteś?
- Twoim przyjacielem - wyciągnąłem z torby naszyjnik. Był on prosty, ale ładny, z 16 księżycami. - Proszę, weź go... Nie mam komu go dać, pokłóciłem się z koleżanką.
- Dziękuję - powiedziała zdumiona i założyła go przez głowę na szyję.
- Merry Christmas - powiedziałem.
Próbowała się uśmiechnąć, ale zaklęcie już zaczęło działać. Runęła na ziemię. Oddychała coraz wolniej, gdy biżuteria odkrywała swe śmiercionośne klątwy. W końcu przestała oddychać.
Przywołałem mgłę. Szara...
Przyozdobiłem ją światełkami z choinki i anielskimi włosami.
Odnotowano:
25 grudnia jest kolejna ofiara. Do jej włosów została wpleciona kokardka z karteczką:
"W tobie podpowiedź znajduje się.
10 >>grup<< tu jest, powyżej 5 jestem ja. Z 16 dla was 3 księżyce."
Nazajutrz ciało Dumbledore'a odnalazł MrDark.

Z dziennika Dziedzica Hogwartu.
Biblioteka zamku była wspaniałym miejscem. Pomieszczenie ciągnęło się wzdłuż i wszerz, książki otaczały osobę ze wszystkich stron, pięły się wysoko aż po sklepienie. Muszę przyznać, że poruszałem się tam z sercem w gardle. Każdy najmniejszy szmer mógł mnie zdradzić, pomimo mej peleryny niewidki.
W końcu dostrzegłem ją przy jednym z regałów. Z jej różdżki wydobywało się światło oświetlające ciężkie tomiszcze. Zacząłem szeptać zaklęcia, ale nie dokończyłem go, ponieważ potknąłem się o moją pelerynę, która zsunęła mi się z głowy. Ona obróciła się w moim kierunku. Była piękna. Najpiękniejsza jaką kiedykolwiek widziałem. Miała lśniące, długie, jasne włosy, zachwycające błękitne oczy, a na jej porcelanowej twarzy pojawiły się rumieńce.
- To ty jesteś Dziedziecem? Przyszedłeś mnie zabić? - spytała. Miała piękny głos.
- Nie chcę tego robić, ale nie mam wyboru. - odparłem ze smutkiem.
- Zawsze jest jakieś wyjście.
Podeszła do mnie i pocałowała. Wszyliśmy razem z biblioteki. Obiecałem jej, że nie dopuszczę by ktokolwiek ją skrzywdził, nawet ja, a Fleur Delacour przysięgła, że o tej chwili będzie mnie kryć, za wszelką cenę.
26 grudnia - miłość. Zgubiłem gdzieś wiadomość, a brzmiała ona tak:
"Książki, książki, książki! Czyż ich zapach piękny nie jest? Szelest papieru przy przewracaniu kartek... W chłodny wieczór, nudne popołudnie - towarzysz człowieka. Inspirację też stanowią! Długopis, kartka i piszą się słowa - opowiadań pora. Niech powieści was otoczą swoimi magicznymi historiami."

Norelay napisał/a:


To prawda. Jednak nie namówisz ludzi. Oni sami chcą. Jak nie zagłosują, będzie losówka i stracą np. kogoś, kto daje alibi to dopiero będzie.